Opeens is er chagrijn. Niet onafgebroken en niet alleen, maar als zij er is, lijkt al het andere ver weg. Ik ben al wakker als ik haar doorkrijg maandagochtend. Eerst voel ik vooral dat ik onrustig geslapen heb, herinner ik me een stroef app-gesprek van voor het slapengaan, ongeduldig probeer ik toch weer in slaap te vallen. Dan voel ik de warmte van mijn bed, verbazing over mijn rustige ademhalen, gevolgd door teleurstelling dat fit wakker worden er niet in zit.
De teleurstelling dreigt boosheid te worden. Ik ren een paar blokjes om. De vochtige koude lucht verfrist. Opgeruimder ga ik mediteren, daarna douchen en ontbijten. En daar is het chagrijn weer. “Ik had vroeger op willen staan”, zeg ik in stilte en betrap me op een oude vertrouwde vervolgriedel in mijn gedachte, “en alles wat ik vandaag wil doen gaat vast niet meer lukken.”
Ik besluit het bloggen uit te stellen, wat goed voelt. Na een paar uur boekhouding “mag ik” mijn zenlessen van die avond voorbereiden, over voelen nota bene. De lucht klaart niet op slag en niet volledig. Pas uren later, in de trein terug uit Dordrecht waar ik lesgegeven heb, realiseer ik me dat ik het chagrijn vergeten ben.
Ik slaap goed, mediteer, ontbijt en plots komt ze weer op, in de vorm van onrust, in geen zin meer om te luisteren naar Erwins enthousiaste verhaal over iets wat ik inmiddels vergeten ben. Ik ga naar mijn kamer, schrijf een kaart, en als mijn wekkertje gaat ten teken dat ik over vijf minuten naar mijn werk moet, check ik mijn mail. Een lange mail draai ik uit voor het geval ik later tijd heb om hem te lezen. Nu kan ik alleen nog op tijd komen als Erwin niet nèt als ik mijn tanden wil poetsen in onze eenpersoonsbadkamer staat. Ongeduld. Slachtofferschap. En later dan weer opluchting en energie, want het lukt, op tijd komen, ondanks dat ik opeens een regenbroek aanmoet.
Ik herinner ik me weer dat ik chagrijnig was, als het chagrijn er opnieuw is, na het grootste deel van de dag te zijn weggeweest. Ik zit op de bank, naast mijn geliefde, alles is goed en alles moet anders. Tijd om naar bed te gaan en morgen opnieuw te beginnen.